• Strona główna
• Zakładanie firmy
• Rozwijanie firmy
• Inwestycje
• Szkolenia
• Baza wiedzy
• Nasze usługi
• Kontakt

• Kategoria:

• Rozwijanie firmy
• >>>
• Prawo i podatki

Chodzenie po linie

     Balansowanie na rozciągniętej linie rozwieszonej nad cyrkową areną wcale nie jest proste. Aby opanować tę sztukę potrzebne są lata praktyki i nabycie odpowiedniej wiedzy i umiejętności. Przydatna jest również lekcja upadania - każdy upadek zbliża cyrkowca do perfekcji. Upadki nie są jednak wskazane przy wyborze podatku, mogą być one bardziej bolesne niż te z wysokości. Porównanie opodatkowania do chodzenia po linie nie jest przypadkowe, zwłaszcza jeśli mowa o podatku liniowym.

     Podatek liniowy, zwany też  płaskim, to metoda obliczania wymiaru podatku, w której wysokość należnego podatku jest wprost proporcjonalna do wielkości podstawy opodatkowania (wielkość, która stanowi podstawę do obliczania wymiaru podatku, według określonej formuły obliczenia podatku). Ta forma rozliczania się z Urzędem Skarbowym jest adresowana w odniesieniu do:

1. Podatku dochodowego od osób fizycznych,
2. Podatku dochodowego od osób prawnych,

     W świetle tej koncepcji podatek jest obliczany w oparciu o jedną stawkę opodatkowania, to znaczy, że wszyscy podatnicy płacą taką samą część (19%) od swoich dochodów. Patrząc na to z innej strony należy stwierdzić, że podatek ten to wyłącznie brak postępu podatkowego, a więc wzrostu stawki podatkowej wraz ze wzrostem podstawy opodatkowania. Dzięki temu podatek płaski może swobodnie funkcjonować obok kwoty wolnej od podatku oraz ulg podatkowych.

     Biorąc pod uwagę klasyczne definiowanie podatku liniowego, forma ta znaczy uproszczenie systemu podatku dochodowego, w tym zniesienie kwoty wolnej od podatku oraz ulg podatkowych. Wtenczas całość wymiaru podatku jest uzależniona od jednej stawki opodatkowania oraz wielkości podstawy opodatkowania. Tak jak w przypadku skali podatkowej wybierając (należy złożyć przed dniem rozpoczęcia działalności wniosek z wyborem tegoż opodatkowania) odmianę liniową jako formę rozliczenia z fiskusem, kwota należna fiskusowi liczona będzie od dochodu jaki nasz biznes przyniesie. Reasumując, podatek zostanie zapłacony wówczas gdy działalność będzie przynosiła zysk, czyli przychody przewyższą koszty.

     Istnieje analogia pomiędzy skalą podatkową a podatkiem liniowym, jeśli idzie o opłacanie podatku. W przypadku kiedy osoba fizyczna, prowadząca działalność wybrała tę formę jest ona zobligowana do wpłacenia w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy. Od 2007 roku nie obowiązuje już comiesięczne składnie deklaracji do fiskusa, ale jest się zobowiązanym do zapłacenia w każdym miesiącu zaliczek na podatek. Wybierając rozliczenia zgodnie ze skalą podatkową wysokość zaliczek kształtuje się następująco:

- do wpłaty zaliczki jesteśmy zobligowani od miesiąca , w którym obliczony na podstawie księgi przychodów i rozchodów dochód przekroczył kwotę wolną od podatku (obecnie 3013,40 zł, sprawdzić)
- zaliczkę do zapłaty w tym miesiącu stanowi podatek obliczony od wypracowanego dochodu
- wpłatę w kolejnych miesiącach ustala się jako różnicę między podatkiem należnym od dochodu wypracowanego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych w miesiącach poprzedzających
- obliczoną zaliczkę pomniejszamy o wielkość składki na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconej w danym miesiącu

     Terminarz wskazuje na to, że zaliczkę trzeba zapłacić do 20 dnia miesiąca za miesiąc go poprzedzający (pieniądze należne za lipiec zapłacimy w sierpniu, do 20). Niezależnie od tego czy osoba fizyczna prowadzące działalność gospodarczą wybierze rozliczanie się z fiskusem według skali podatkowej czy zdecyduje się na stawkę liniową jesteśmy zobowiązani do prowadzenia księgi przychodów i rozchodów. Na jej podstawie ustalany jest dochód, od którego płaci się podatek. Odpowiednio  dla obu form są terminy składania deklaracji i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Jest to kolejne podobieństwo pomiędzy stawką liniową a skalą podatkową.

     Pozornie stawka liniowa może być postrzegana jako najkorzystniejsze. Odpowiadając sobie na pytanie czy opcja liniowa może być gorsza od skali podatkowej, należy powiedzieć tak. Dlatego, iż przy wyborze podatku liniowego traci się poszczególne przywileje, takie jak:

1.Możliwość wspólnego rozliczania się z małżonkiem
2. Preferencja dla samotnych rodziców
3. Zwolnienia w związku z inwestycjami w specjalnej strefie ekonomicznej
4. Wszelkich ulg podatkowych

     Kiedy zatem rozważany jest wybór podatku płaskiego musi to być decyzja przemyślana i świadoma, a przede wszystkim powinna posiadać znamiona uzasadnień ekonomicznych dla działalności gospodarczej. Jest jedna zasada pozwalająca na zobrazowanie korzyści płynących z tego wyboru:  im wyższy dochód z prowadzonej działalności, tym większa nasza korzyść podatkowa z rozliczania się według stawki liniowej.

     Godną uwagi informacją dla osób, które zdecydują się na tę formę opodatkowania jest fakt, że do dochodów rozliczanych według stawki liniowej nie wlicza się innych dochodów opodatkowanych wedle skali podatkowej (jak na przykład z pracy, z udziału w radzie nadzorczej), ani dochodów kapitałowych. Gdy korzysta się ze stawki liniowej przysługuje natomiast prawo do pomniejszania dochodu o składki na ubezpieczenie społeczne własne i współpracowników, a ponadto prawo do tak zwanego kredytu podatkowego dla otwierających działalność gospodarczą.

     Podsumowując podatek liniowy należy wiedzieć:

1. Podatek liniowy wynosi 19%,
2. Jest on  płacony od dochodu firmy (czyli o sumy, która przewyższa poniesione koszta),
3. Wybierając tę formę trzeba zgłosić to na piśmie w przededniu zainaugurowania działalności,
4. Wybór podatku linowego jest korzystny gdy dochody firmy znacznie przekraczają pierwszy przedział skali podatkowej,
5. Nie można korzystać z prawa do wspólnego opodatkowania z małżonkiem a także z innych ulg i zwolnień,
6. Jest wpłacana comiesięczna zaliczka na podatek i wypełniamy deklarację PIT-5L, w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.