• Strona główna
• Zakładanie firmy
• Rozwijanie firmy
• Inwestycje
• Szkolenia
• Baza wiedzy
• Nasze usługi
• Kontakt

• Kategoria:

• Rozwijanie firmy
• >>>
• Finansowanie rozwoju

Analiza finansowa jako narzędzie oceny zdolności kredytowej

     Udzielając kredytu, bank ponosi ryzyko, że nie zostanie on w całości spłacony przez dłużnika. Aby się uchronić przed niewypłacalnymi kredytobiorcami, banki muszą dokonywać wnikliwej oceny poziomu ryzyka, analizując zdolność terminowego regulowania zobowiązań wnioskodawców. W przypadku osób fizycznych, analiza taka nie jest skomplikowana. Bank bierze pod uwagę wielkość zarobków, rodzaj umowy o pracę i stałe miesięczne zobowiązania (czynsz, media).

     Ocena zdolności kredytowej podmiotu gospodarczego jest dużo bardziej skomplikowana. Podstawowym źródłem informacji dla banku są sprawozdania finansowe (bilans, rachunek zysków i strat, rachunek przepływów pieniężnych). Na tej podstawie przeprowadzana jest analiza finansowa. Obecnie banki stosują powszechnie tzw. metodę punktową (credit scoring). Przedsiębiorstwo jest oceniane za pomocą zdefiniowanego zestawu wskaźników. Określonym przedziałom wartości poszczególnych wskaźników przypisuje się ustaloną liczbę punktów. Zsumowane punkty dają łączną ocenę kredytobiorcy. Kryteriami oceny stosowanymi przez banki są:

• - płynność,

• - rentowność,

• - sprawność działania,

• - stopień zadłużenia.

     To, że firma wykazuje w sprawozdaniach finansowych zyski, nie jest wystarczającą gwarancją dla banku. Firma może generować zyski i jednocześnie nie mieć gotówki na spłatę kredytów. W celu utrzymania ciągłości realizowanych procesów gospodarczych,  przedsiębiorstwo powinno tak prowadzić swoją działalność, aby zachować płynność. Oznacza to, że powinno utrzymywać taki poziom środków pieniężnych, aby móc regulować swoje bieżące zobowiązania w terminie. Nie wskazane jest jednak, aby przetrzymywać na koncie zbyt dużą ilość środków pieniężnych, ponieważ ponosi się wtedy tzw. koszty utraconych możliwości.

     Do pomiaru płynności finansowej wykorzystuje się m. in. wskaźnik bieżącej płynności i wskaźnik płynności przyspieszonej. Pierwszy z nich jest stosunkiem aktywów bieżących firmy, czyli aktywów, które w czasie jednego cyklu operacyjnego mogą być zamienione na gotówkę (zapasy, należności, środki pieniężne) do zobowiązań krótkoterminowych, czyli takich, które muszą być spłacone do roku czasu. W drugim przypadku z aktywów bieżących eliminuje się zapasy, które trudniej spieniężyć. Wysoki poziom tych wskaźników stanowi rodzaj bezpieczeństwa dla banku udzielającego kredytu.

     Kolejnym wskaźnikiem branym pod uwagę przez banki jest wskaźnik rentowności, nazywany również wskaźnikiem zyskowności. Informuje on o efektywności gospodarowania w przedsiębiorstwie. Oblicza się go jako relację zysku do przychodów ze sprzedaży, aktywów lub kapitału. Rentowność sprzedaży informuje, jaka wartość sprzedaży musi być zrealizowana dla osiągnięcia określonej kwoty zysku, tym samym, ile zysku pozostaje po pokryciu kosztów wytwarzania i sprzedaży. Rentowność aktywów informuje ile zysku generuje 1 zł środków zaangażowanych w aktywa. Niski poziom wskaźnika będzie oznaczał, że firma utrzymuje zbędny majątek lub nie wykorzystuje go w pełni. Z kolei rentowność kapitałów pozwala ustalić jaka jest stopa zwrotu z wniesionego do firmy kapitału własnego.

     Dla banków duże znaczenie ma także szybkość obrotu aktywów bieżących. Do oceny tego, jak często odnawiane są zapasy i jak szybko odzyskiwane są należności służą wskaźniki rotacji. Im te wskaźniki są wyższe, tym krótszy jest okres, na jaki przedsiębiorstwo zamraża swoje środki pieniężne. Dodatkowo oblicza się także długość cyklu realizacji zobowiązań. Firma, która wynegocjowała ze swoimi dostawcami dłuższy termin spłaty zobowiązań jest w znacznie lepszej sytuacji płatniczej.

     W celu utrzymania się na rynku i zapewnienia długookresowego rozwoju, przedsiębiorstwa muszą korzystać z kapitałów obcych. Jednak stopień zadłużenia powinien być odpowiednio wyważony. Zgodnie z zasadą złotej reguły finansowania wskaźnik ogólnego zadłużenia, określający w jakim stopniu majątek firmy jest finansowany przez kapitał obcy, powinien kształtować się na poziomie 0,5. Jest to jednak średnia wartość i niższy wskaźnik nie dla każdego przedsiębiorstwa musi oznaczać złą kondycję finansową. Przy ocenie zadłużenia można się także posłużyć wskaźnikiem pokrycia obsługi długu. Oblicza się go jako relację sumy zysku brutto i odsetek (które jako koszt finansowy pomniejszyły wcześniej dochód) do sumy rat kapitałowych i odsetek od zobowiązań długoterminowych. Bank Światowy za minimum przyjmuje poziom 1,3, a 2,5 uznaje za poziom optymalny.

     Oceniając zdolność kredytową podmiotów gospodarczych, bank bierze także pod uwagę pozycje danego przedsiębiorcy na rynku, możliwości zbytu, uzależnienie od dostawców/odbiorców oraz charakter branży. Weryfikacja oceny stanowi podstawę wydania opinii. Podmioty zaliczone do grupy niskiego ryzyka mogą liczyć na przyznanie kredytu. Z kolei podmiotom z grupy podwyższonego ryzyka, bank może odmówić udzielenia kredytu lub udzielić go na mniej korzystnych  warunkach.